• Hallo ! Ich hab versucht, diesen Text zu übersetzten, komme aber nicht damit zu recht, da ich auch ne weile im Krankenhaus lag. Könnt ihr mal versuchen diesen Text zu übersetzten? Danke schon mal.


    Quintus tristis his verbis coepit:
    « Nonnullos menses post casum oppidorum sub monte Vesuvio sitorum vir quidam in villam meam lente intrivit. Quamquam iuvenis esse videbatur, baculo tamen nitebatur et paene cecidit, cum me vidit. Gravi morbo confectus nos salutavit. »
    « Ille vere simulacro similis esse videbatur », ait Aurelia.
    « Recte dicis, Aurelia. Itaque caute et modeste eum interrogavi :
    ‘Unde venis, peregrine ?’ Ille paulo post respondit :
    ‘Nescio. Sed permitte, ut sedeam.’
    Postquam sedit, ego eum iterum interrogavi:
    ‘Quid est nomen tuum? Ubi est patria tua?
    Oro, ut statim respondeas.’
    ‘Nescio. Ubi bene, ibi patria. Mea patria late patet.’
    Paulatim intellegebam illum virum miserum memoriam perdidisse.“

  • Quintus tristis his verbis coepit:
    « Nonnullos menses post casum oppidorum sub monte Vesuvio sitorum vir quidam in villam meam lente intrivit. Quamquam iuvenis esse videbatur, baculo tamen nitebatur et paene cecidit, cum me vidit. Gravi morbo confectus nos salutavit. »
    « Ille vere simulacro similis esse videbatur », ait Aurelia.
    « Recte dicis, Aurelia. Itaque caute et modeste eum interrogavi :
    ‘Unde venis, peregrine ?’ Ille paulo post respondit :
    ‘Nescio. Sed permitte, ut sedeam.’
    Postquam sedit, ego eum iterum interrogavi:
    ‘Quid est nomen tuum? Ubi est patria tua?
    Oro, ut statim respondeas.’
    ‘Nescio. Ubi bene, ibi patria. Mea patria late patet.’
    Paulatim intellegebam illum virum miserum memoriam perdidisse.“




    © 2004 abi-pur.de


    Powered
    Quintus begann traurig mit diesen Worten:
    Einige Monate nach dem Untergang der unterhalb des Vesuvs gelegenen Orte kam ein gewisser Mann langsam in mein Landgut. Obwohl er noch jung zu sein scjien, stütze er sich auf einen Stock und wäre fast gefallen, als er mich sah. Von schwerer Krankheit befallen , grüßte er uns.


    "Jener schien in der Tat einem Steindenkmal ähnlich zu sein",
    sagte Aurelia. "Du hast recht, Auirelia", daher fragte ich ihn vorsichtig und zurückhaltend "Woher kommst du, Fremder?" Jener antwortete kurz darauf:"Ich weis es nicht.Aber erlaube mir, mich zu setzten. Nachdem er sich gestzt hatte, fragte ich ihn wiederum:"Was ist dein Name? Wo ist dein Vaterland?
    Ich bitte dich, sofort zu antworten."Ich weis es nicht. Wo es mir gut geht, da ist mein Vaterland. Mein Vaterland ist weiträumig."
    Allmählich verstand ich, dass jener arme Mann sein Gedächtnis verloren hatte.